Saint Julien

Bu akşam "Vive la France!"...

Bordo'da, Rive Droite dedikleri, Dordogne nehrinin doğu kıyısında, Saint Emilion'dayız (yorumlardaki haritada nümero 21).

Buradan gelen Bordo, nazik, meyve kokulu Merlot üzümü ağırlıklı. Biraz Cabernet Sauvignon ve Franc da var tabi.

Merlot'muz nazik dedik ya, o yüzden geniş değil dar bir karafta demleniyor - hoş aslında gerçek karaf budur hattızatında, yani sapsız sürahi, o geniş, labaratuar imbiği gibi olana decanter derler ama argoda hepsi karaf oluyor işte 😝

Bu gelecek bir kaç haftanın sonuna kadarki son şarap akşamımız sevgili arkadaşlar, çünkü tatil geliyor. Şaraba devam tabi ama şarap akşamlarına ara sadece. Hem önümüzdeki iki hafta boyunca canım Türk şaraplarını içeceğim.

No more "Sante". ŞEREFE olacak abicim, anasını satayım🍷😍

---


Önemli not: Demek cidden tatile ihtiyacım var. Size Saint Emilion anlatıp, Saint Julien açmışım 😶

Rive Droite değil, Rive Gauche'dan gelme, Medoc bölgesinden ve sapına kadar Cabernet Sauvignon tabi ki. Şimdi karaf değiştiriyorum. Yine o Alman aklımı başımdan aldı - Alsheimer.

😝😝😝😇😇😇

Akşam görüşürüz...

Akşam!

Bir de Kemal efendiye şaşkın diye kızarım...

"Hayat averaj şarap içilmeyecek kadar kısa"

Bu akşam güzel bir şarap açayım dedim. Altı yaşında bir Saint Julien'la dokuz yaşımda bir Saint Emilion Grand Cru arasında gittim geldim. Sonra da hadi lan Merlot olsun bu gece anasını satayım deyip Saint Emilion'u alayım derken, Saint Julien'ı almışım.

Bir de oturup Saint Emilion şöyledir, böyledir diye anlattım 😇

Demek kalbimde o varmış 😜

Saint Julien, Bordeaux'nun en iddalı şaraplarından biri. Bu akşamki şişe ise tam bir içim su!

Yani "Hayat averaj şarap içilmeyecek kadar kısa" mottomuzu devam ettiriyoruz.

Herkesin gecesi mutlu, kutlu olsun 🍷

Yeni Bir İnsan Tipi

Yeni bir insan tipi türedi anasını satayım!

Kendisi dana olup, danalardan, dinlemeyi bilmeyip, dinlemeyi bilmeyenlerden, konuşmayı bilmeyip, konuşmayı bilmeyenlerden, maganda olup magandalardan, hıyarın alası olup hıyarlardan devamlı şikayet eden tuhaf, kendini akıllı zannedip, aslen süzme salak olan, acayip bir tür bu.

Kendisi gibi olanlara kızınca ben hıyarım ya, onu bu eleştirdiği guruptan ayıracağım. Çünkü etkileyici sesinden ve ölümcül konuşma becerisinden etkilendim, hipnotize oldum anasını satayım 😜

Başka bir tür dingil gurubu daha var.

Bu tür de ha bire konuşuyor, ama konuşmalarında bir bütünlük, bir sonuç, bir sıra, bir düzen yok. Kervan yolda kurulur ya... bu cinler nasılsa ben akıllıyım, bağlarım bir yere diye alıyor sazı eline, konuşuyor da konuşuyor anasını satayım.

İngilizcede "platitude" derler, konuşmaları anlama hiçbir katkısı olmayan, boşluk doldurmaya yarayan böyle zırvalarla dolu.

Şimdi... aslında... öyle.... bir şekilde... aslen... fazlasıyla... muhteşem... inanılmaz...

Ne söyleyeceğini düşünüyor çünkü...

Ama susarsa gol yiyecek aklınca, o yüzden atış serbest, durmuyor tosun... Ne kadar hızlı, ne kadar çok şey söylerse o kadar etkili olacağını düşünüyor, uygar dünyanın uygar görünmeye çalışan neandertali.

Bazen zevk olsun diye konunun başlangıcını hatırlatıp, ne alaka diye soruyorum bunlara. Ama adam karpuz kabuğundan girmiş, konuşa konuşa Trump'a gelmiş, ben ya bunu bi karpuz kabuğuna bağlasana deyince, yavuz hırsız bırak utanmayı, hala bastırabilmek için bok beyni ile yırtıyor kıçını alakayı kurayım diye 😛

Konuştukça batıyor, battıkça kurtulayım diye daha çok konuşuyor, daha çok konuştukça daha da çok batıyor, muhteşem, inanılmaz, dehşet, bir şekilde sarmala düşmüş, harikulade bir tarzda, öylesine şimdi aslında daha da anlamını yitirmiş derinlemesine.... Sorry lan! I'm screwing with ya 😜

Listemdeki siz arkadaşlarımdan başka derdimi anlatacağım kimse kalmadı, kusuruma bakmayın 🙏

Listemde çoğunlukta olsanız da, sizin gibi uygar iletişim kurabileceğim kimseler azınlığın azınlığında.

Akşamın geyiği de bu olsun.

Sevgi ile kalın...

Medoc ve Peynir

Bu akşam şarap akşamı sevgili arkadaşlar. Şarabımız altı yaşında bir Medoc. Onu demlenmeye bırakalım, akşama görüşürüz ❤️😍🍷

Onu demlenmeye bırakalım

Hayat güzelleşiyor sevgili arkadaşlar. Şarap ve muayyen peynir ve sonrasını sormayın bile... 😛

Nasılsa görgüsüzlüğe başladık, sonunu da getirelim bari...

Peynir çeşitlerimizin önemli olanlarını tanıtayım.

Bas gitarda kuzeybatıdaki Camembert peynirimiz. Ulvi entel, her konudaki engin bilgisiyle gönülleri kazanmış çav bella Soner Yalçın bugünkü hoşaf yazısında bu peynire dokındırmış 😛 Rivayet oymuş ki, Camembert pastörize sütle yapılana kadar yemesi tehlikeli bir peynirken, pastörize sütten sonra güvenli olmuş falan. Bu pastörize sütle yapılmış olsa da peynirin kendisi pastörize olmadığı için rivayete göre hala tehlikeli ama, olur o kadar işte...

Peynir orkestrası

Ritim gitarda güneybatıda Époisses dedikleri peynir var ki, Soner abi bunu fena atlamış. Çok geleneksel bir peynir Hem de hala bazı peynirciler pastörize süt kullanmıyor. Peynirin kendisi de aynı Camembert gibi pastörize değil. Ancak bu petniri Marc denilen canavar, konyak kılıklı bir alkolle yıkıyorlar ki, bakteri, makteri kalmıyor işte 😜 - bu vesileyle sevgili kardeşim Istemihan'a da sataşmış oldum 😍

Davullarda ise kuzeydoğuda Munster var. Baba peynirdir, biraz kuvvetlidir ama erkek adama böylesi gider zaten.

Vokallerde ise altı yıllık bir Medoc var.

Herkesin gecesi güzel olsun 🍷

Kıçıkırık Yerçekimi

Evrende şu anki bilgimize göre dört tane temel güç var arkadaşlar (1).

Bunlardan ikisinin isimleri kuvvetli ve zayıf güçler ve atomların çekirdeklerini ve bunları oluşturan daha küçük parçacıkları bir arada tutmaya yarıyor. Atom bombaları, hidrojen bombaları, nükleer reaktörler hep bu iki gücün enerjisini kullanarak işlev görüyorlar.

Üçüncü temel gücün adı elektro-manyetik güç. Modern hayatımızda en çok kullandığımız güç budur. Bütün kimyasal reaksiyonlar bu gücün işi. Yani dinamit, içten yanmalı motorlar, elektrik motorları, elektriği kendisi, ışık, radyo vesaire hep bu gücün kullanımı sayesinde hayatımıza yardımcı oluyor.

Dördüncü temel güç ise yerçekimi ve aralarındaki en zayıf olanı.

Yerçekiminin gücüne 1 dersek, zayıf güç bunun 10 üzeri 25 katı gücünde. Yani 1'in yanına yirmi beş tane sıfır koyun, o kadar kat güçlü. Elektro-manyetik güç 10 üzeri 36, kuvvetli güç ise 10 üzeri 38 kat daha güçlü.

Yani yerçekimi o kadar zayıf ki en yakın takipçisine göre milyon, zilyon falan gibi bir adı bile olmayan 25 sıfırlı bir sayıda biri kadar kadar ufak tefek bir gücü var.

Ne var ki bu yerçekimi melanet bir güç. Gücü mikroskobik derecede az olsa da, evrenin başını, sonunu belirleyecek, yıldızları, gezegenleri oluşturacak kadar önemli bir hale gelebiliyor.

Bu da iki özelliği sayesinde gerçekleşiyor.

Bir, yerçekimi hiç bir zaman itici hale gelmiyor, hep çekiyor (2).

Ve iki, bu çekimin uzaklık bakımından bir sınırı yok. Yani iki cismin arasındaki uzaklık ne kadar büyük olursa olsun, yerçekimi etkili olabiliyor.

Kuvvetli ve zayıf güçler yerçekimine göre çok çok daha güçlüler ama etkili olabildikleri uzaklık o kadar küçük ki, ancak bir atom çekirdeğinin içinde etkili olabiliyorlar.

Elektro-manyetik gücün uzaklık bakımından aynı yerçekimi gibi bir kısıtlaması yok. Ancak elektro-manyetik güç çekici olduğu kadar itici de olabiliyor. Bir atomda normalde elektron kadar proton olduğu için elektro-manyetik gücün toplamı evrende hep sıfır kalıyor, ancak yerçekimi sadece ve her zaman "çekiyor" (3).

Peki yerçekimi çekince ne oluyor, bir de ona bakalım.

İki ucunda birer çocuk olan bir ip düşünelim. Çocuklar ipi kendilerine doğru çektikçe ne olur? Tabi ki birbirlerine yaklaşırlar. Yerçekimi etkisinde iki madde de aynı şeyi yapar. Üzerlerinde kendilerine etki eden başka kuvvetler yoksa, birbirlerine yaklaşırlar.

Sonrasında ise, günlük hayatımızdan deneyimimizle birbirine çarpıp duracağını söyleyebiliriz.

Birbirine çarpma, aslında atomların çekirdeklerinin etrafında dönen elektronların birbirlerini itecek kadar yaklaşmaları demektir.

Örneğin dünyamızı bir arada tutan bu fenomendir.

Güneş sistemi oluşurken dünyamız yörüngesindeki maddeler yerçekimi sayesinde birbirlerini çekerek toplanmış, dünyayı oluşturan maddelerin birbirlerine "çarpması" ile daha fazla iç-içe geçmeden bugünkü yuvarlak biçimini almıştır.

Yerçekiminin başka bir huyu da madde miktarı arttıkça çekim gücünün artmasıdır. Yerçekiminin gücü ise tersi bir biçimde, birbirlerini çeken iki maddenin arasındaki uzaklık arttıkça hızlı biçimde azalır.

Güneş sistemi oluşurken, güneşin bulunduğu merkezi noktada, dünyanın yörüngesinde bulunandan çok daha fazla madde vardı.

Madde toplandıkça yerçekimi arttı ve daha fazla madde toplanmaya başladı. Toplanan maddelerin atomları önce dünyanın oluşumunda olduğu gibi birbirlerine çarparak, yanı yörüngelerindeki elektronların birbirlerini itmesiyle durdu.

Ancak madde miktarı ile yerçekimi gücü artınca, elektro-manyetik gücün itici erkisi bu çekim gücüne dayanamadı ve elektronların oluşturduğu bu duvar kırıldı.

Bu kez maddelerin atomlarının pozitif yüklü çekirdekleri birbirlerine yaklaştı, ancak aynı yüklü çekirdekler birbirlerini iterek çarpışmayı önlüyordu. Sonunda yerçekimi galip geldi ve çoğunluğu bir protondan oluşan hidrojen atomlarının çekirdeklerinden dördü bir araya geldi. Süreçte dört protondan ikisi nötronlara dönüştü ve iki proton, iki nötrondan oluşan helyum atomları ortaya çıktı.

Hidrojen bombasında olduğu gibi dört hidrojen atomu bir helyum atomu oluşturduğunda ortaya çok büyük miktarda enerji çıkar.

Böylece güneş dediğimiz yıldızımız ışımaya başladı.

Hidrojenlerin helyuma dönüşmesiyle ortaya çıkan enerji yani ısı yerçekiminin sıkıştırdığı atomları dışarı doğru iterek, yani yıldızı şişirerek maddenin daha fazla sıkışmasını önler.

Güneşimizin daha fazla içine kapanıp çökmesini önleyerek, bugünkü halinde kalmasını sağlayan, her saniye tonlarca hidrojenin helyuma dönüşmesiyle ortaya çıkan bu enerjidir.

Güneşte o kadar çok hidrojen vardır ki, milyarlarca yıl boyunca yerçekiminden dolayı içine kapanıp çökmesini önleyecek kadar enerji üretebilir. Güneş dahil her yıldızın bu uzun dönemine normal hali denir.

Ancak bir gün güneşte, enerjinin üretildiği çekirdekte, yeteri kadar hidrojen kalmayacak, hidrojenin helyuma dönerek güneşin çökmesini durduran enerji bitecektir.

Yerçekiminin gücü sonucunda bu kez helyum atomları birleşip, daha ağır atomlara dönüşecek, ek olarak güneşin yüzeyindeki hidrojen atomları da birleşip helyuma dönecek ve ortaya daha fazla enerji çıkacaktır. Güneş bu yüksek miktardaki enerji sayesinde çok daha fazla şişecek, genişleyecektir. Bir teoriye göre Venüs'ün yörüngesine kadar genişleyecek, Merkür ve Venüs'ü yutacaktır. Dünya yutulmasa bile kavruklacak, bir ateş topuna dönüşecek ve üzerinde hiç bir yerde yaşam falan kalmayacaktır.

Bu aşamada güneş normal halinden çıkıp, kırmızı dev denilen yeni bir aşamaya geçecektir. Güneşin çapı büyüdüğü için yaydığı beyaz yerine kırmızı bir top şeklimde ışıyacaktır.

Büyük atomları oluşturan bu süreç çok enerji üretse de, astronomik ölçekte çok kısa sayılabilecek bir kaç yüz milyon yıl sürecek, işin çok fazla kimyasına girmeden çekirdekte demir atomları oluştuğunda duracaktır.

Artık güneşi yerçekiminin gücüne karşı şişkin halde tutacak bir enerji kalmadığı için güneş küçülüp, çökecek, ağır atomların birbirlerine çarpması ile küçülmesi duracak, bu küçülmenin topladığı kinetik enerji sayesinde beyaz bir ışık yayacaktır. Bundan sonra hiçbir nükleer reaksiyon olmayacaktır.

Güneş gibi yıldızların bu aşamasına beyaz cüce denir.

Bu enerjisi bittiğinde ise yıldız kara cüce halinde varlığını sürdürür. Ancak yıldız bu çökme esnasında depoladığı enerjisini o kadar yavaş tüketir ki, beyaz ışıması evrenin oluşumumdan günümüze kadar tükenen bir yıldızın olmadığını düşünüyoruz.

Ne var ki her yıldız bu süreçleri aynı şekilde geçirmez.

Kütleleri yani büyüklükleri güneşten çok fazla olan yıldızlar vardır. Bu yıldızlar haliyle çok büyük yerçekimine sahiplerdir ve normal halde kalabilmek için daha fazla hidrojeni helyuma çevirmek zorundadırlar. Bu nedenle büyük yıldızların normal hal süreleri çok daha kısadır.

İşte yakındaki güneş tutulması ile ilgili bir haberde geçen, güneşin boyunun aslında düşündüğümüzden büyük olduğu iddası bu yüzden ilgimi çekti. Eğer bu doğruysa, güneş tahminimizden daha önce normal halini bırakıp, kırmızı dev aşamasına geçecektir. Makalede güneşin düşündüğümüzden ne kadar daha fazla büyük olduğunu belirtmemişlerdi. Zaten güneşin düşündüğümüzden daha büyük olduğuna dair başka hiç bir yerde herhangi bir bilgi de bulamadım.

O yüzden başka bir gezegene göçmek için aceleye gerek yok, güneşin en azından beş milyar yıl daha normal halinde kalacağını düşünebiliriz.

Hadi gelin, konuyu tamamlamak için güneşten büyük yıldızların normal halinden çıktıktan sonra başlarına ne işlerin geldiğine de kısaca bakalım.

Kütlesi güneşten çok fazla olan bir yıldız kırmızı dev aşamasının sonuna gelip çökmeye başladığında madde miktarının fazlalığımdan yerçekimi o kadar güçlenir ki, çöküş bir patlamayla sona erer. Bazen de beyaz cüce olmuş bir yıldız, yakınındaki bir yıldız kırmızı dev olduğumda ından madde çalıp yerçekimini artırır ve çökmeye başlar, benzeri bir patlamaya yol açar.

Bu patlamalara süpernova derler. Patlamanın şiddeti o kadar büyüktür ki bütün evrenden duyulur desek yeridir.

Süpernovalar yıldızın hemen tüm maddesini uzaya saçarlar.

Şimdi bir aynanın karşısına geçin ve kendinize bakın. Elinize, yüzünüze, saçınıza, üzerinizdeki elbiseye.

Gördüğünüz her şey dev bir yıldızın merkezinde yerçekiminin sıkıştırdığı atomlarla yapılmış, bir süpernova patlaması ardından uzaya saçılmış, güneş sistemi ile birlikte bu kalıntıdan oluşmuştur.

Yani hepimiz dev bir yıldızın fırınından çıkmayız.

Evren'in başlangıcında sadece hidrojen atomları vardı. Helyum yıldızlarda oluştu ve güneş rüzgarları sayesinde biraz dağıldı ama hepsi o. Daha ağır atomlar hep beyaz cücelerin merkezinde kaldılar (4).

Bildiğimiz kadarıyla sadece süpernova patlamaları vücudumuzu oluşturan başta karbon, oksijen ve diğer atomları evrene saçabiliyorlar.

İşte bir gün dev bir yıldız patlamış, kalıntılarından güneş ve dünya ile birlikte güneş sistemi oluşmuş, sonrasında da bizler vücuda gelmişiz.

Yani siz, ben, hepimiz birer yıldız mamulüyüz, bir yıldızın merkezinde, nükleer reaksiyonlarla, patlamaların ortasında oluşmuş, daha da vahşi bir patlamayla uzaya saçılmış bir hammaddenin ürünüyüz.

Ünlü bir şarkının dediği gibi "We are stardust!" ✨🎶🎸✨

Bir süpernova patlamasının ardından kalan madde yine vahşi bir biçimde çökmeye başlar. Bu çöküş o kadar hızlı olur ki, ağır atomlar bile parçalanır, nötron, proton ve elektronlar serbest kalır. Elektronlar çekimin gücü ile protonlarla birleşir ve nötronları oluşturur. Bu yeni oluşan nötronlar zaten varolan diğer nötronlara eklenir ve ortada sadece nötronlardan oluşan bir madde türü kalır.

Bu tür gök cisimlerine nötron yıldızı derler.

Nötronlar elektromanyetik olarak ne eksi, ne artıdırlar, o yüzden birbirlerini itmezler ve kolayca birbirlerine değecek kadar yaklaşabilirler.

Bu sadece nötrondan yapılma madde o kadar yoğundur ki, bir çay kaşığı dolusu, dünyada bir dağ kadar ağırdır.

Normal maddelerin atomlarındaki, elektronlarla çekirdek arasında boşluk bu tür maddede bulunmaz. Bir benzetme yaparsak, normal bir atomda santra noktasındaki bir topu çekirdek sayarsak, elektronlar tribünler kadar uzakta dönmektedirler. Atomun neredeyse tüm ağırlığının çekirdeğinde yani santra noktasındaki topta olduğunu düşünürsek, normalde stadyum, stadyum aralığında duran atomların yan yana futbol topları halinde dizilmesi gibidir nötron yıldızının maddesi.

Eğer çöken yıldızın madde miktarı daha da fazlaysa, nötronlar bile bu çekim gücüne dayanamaz, onlar da parçalanır, içlerine kapanıp çökerler.

İşte buradan sonrası yandı gülüm keten helva.

Nötronları oluşturan kuarklar serbest kaldığımda ne olur, sadece tahmin edebiliyoruz. Emin olduk diyebileceğimiz tek şey bir kaosun oluşacağı. Kısacası bu aşamada bir tekillik, fizik kurallarının geçerliliğini yitirdiği bir anarşi oluştuğu. Madde o kadar yoğun bir hal alıyor ki, artık ışık bile bu çekim gücünden kaçamıyor.

Sonuçta ortaya bir kara delik çıkıyor.

Gördünüz mü, kıçıkırık yerçekimi nelere kadir?

---

(1) Bazen anlaşılması kolay olsun diye eksik ya da yanlış benzetmeler yaptım. O yüzden yazıyı bilimsel bir makale gibi yorumlamayın lütfen.

(2) Evrende yerçekiminin karşılığı olan itici bir gücü Einstein dahil bazı fizikçiler teorize etmişlerdir. Günümüzde kara enerji diye adlandırılan bir teori, böyle itici bir gücü öngörmektedir.

(3) Konuyu bir parçacık yada grand unified theory tartışmasına çevirmek istemiyorum, ancak rivayet o ki, bu dört temel güç aslında ayni gücün farklı bicimde yansımaları. Günümüzde o kadar çok parçacık, o kadar çok teori üretiliyor ki, neredeyse her gün birisi bir boson, bir lepton buldum diye çıkıyor. Bu kadar çok temel parçacığın olması geçmiş denetimlerimiz ışığında mümkün değil. Aynı geçmişte moleküllerin aslında atomlardan, atomların ise daha basit nötron, proton ve elektronlardan oluştuğunun anlaşıldığı gibi, bunca lepton, proton, boson, hadron, vatron, zatron, sarı quark, kırmızı quark, yavruağızı quark, yarım dönüşlü cam göbeği antiquark ve bu dört gücün iletildiği parçacıklar, vesaire daha basit güç ve parçacıklarla tanımlamacaktır. Quantum teorisi üç kuvveti açıklasa da işin içine yerçekimi girdiğinde zırt demektedir. Sicim teorisi diye bir teori (Türkçesini yeni öğrendim, String Theory) bütün güç ve parçacıkları teorik olarak açıklasa da bizi bilmem kaç tane boyut ve parelel evrenlerle falan baş başa bırakmaktadır. Kısacası bir halt bilmiyoruz, bildiğimiz kadarından da emin değiliz. Yani gidecek çok yol var daha.

(4) Kırmızı dev aşamasından beyaz cüce aşamasına geçen her yıldız çökerken planetary nebula denen, hafif atomlarını etrafına bırakır. Bu artıkta helyumdan daha ağır atomlar olsa da kütle çoğunlukla yeni bir yıldız sistemi oluşturacak kadar büyük değildir ve bu madde de beyaz cüce sisteminin içinde dönmeye devam eder. Yani güneş, dünya, ben ve sizler büyük bir kesinlikle süpernova olup patlayan bir yıldızdan gelmekteyiz.

Nobel

Sevgili arkadaşlar laf Nobel'den açıldı, gelin biraz Nobel geyiği yapalım.

Nobel ödülleri, Alfred Nobel isimli, dinamiti keşfeden İsveçli bir bilim insanının kurduğu bir vakıf tarafından yıllık olarak değişik bilim dallarında önemli başarılar kazanmış bilim insanlarına verilir.

Bir bilim insanı için ulaşılabilecek en büyük rüyalardan biri, Nobel ödülü almaktır. Dünyanın en saygın, en prestijli ödüllerinden biridir. Değerli bilim insanı Aziz Sancar, Türk halkına, onlar farkında olmasalar da, verilebilecek en önemli, en uygar hediyelerden birini vermiştir. Sevgi ve şükranla ismini anıyorum.

Bu bilim dallarına verilen Nobel ödüllerinin dışında bir de Nobel Barış Ödülü vardır. Bu ödül diğer Nobel ödüllerinin aksine İsveç tarafından değil, Norveç tarafından verilir.

Bilim dallarına verilen Nobel ödüllerinin aksine bu Nobel Barış Ödülü, prestiji ve önemi falan bir kenara, tüm dünya tarafından ciddiyeti ve doğruluğu sorgulanan bir ödül haline dönüşmüştür.

Çünkü bu ödül barışa katkıda bulunan insanlara değil, batı hükümetlerinin kıyak geçmek istediği kişilere verilmektedir.

Örneğin Barrack Obama bu Nobel Barış Ödülünün sahibidir.

Bu ödülü Obama'ya vermekle, Cengiz Han'a vermek arasında bir fark yoktur.

Irakta askerleri çekip on binlerce Sünni ile Şii'nin birbirini gırtlaklamasına göz yuman, tarihe geçeceğim diye Musul'u Işid'den alma harekatını başlatıp, Hillary seçilmedi diye durduran, bu arada kim bilir kaç bin kişinin ölümüne yol açan, ellerinde hala ölen, evsiz kalan Suriyelilerin kanı kurumamış, yine ölen binlerce Ukraynalı, Gürcü, Kırımlı'nın ahları ile eğer Obama o barış ödülünü eline alıp dışarı çıkarsa herhalde bir yıldırım düşer, çarpılır.

İşte bu Nobel Barış Ödülü böyle bir ödül.

Bugün dünyadaki her hükümet ve Hülooooğğğğ'larla bir kaç bin Katarlıyı saymazsak her birey, kelimenin tam anlamıyla RTE'den nefret etmektedir. Bu nefret yine bence bir Türk liderinin bugüne dek karşı karşıya kalmadığı kadar yüksek bir seviyededir.

Diyeceğim o ki, Tayyip'i yıpratmak için batı hükümetleri Kemal Kılıçdaroğlu'na bu artık maymuna dönmüş Nobel Barış Ödülünü verebilir.

Bu ödülü almak tabi ki kabzımal Gürsel Tekin'in salladığı gibi STK'ların "başvurusu" ile olmayacaktır. Yöntem batı hükümetleriyle anlaşmak. Hatta Cehape'nin bunu yapıyor olması da beni şaşırtmaz. Gürsel efendinin parti kulisinde yarım yamalak duyup, ben herşeyi bilirim, en önce ben söyleyelim babında bu STK başvurusunu kıçımdan uydurarak dünkü şovunu yapmış olması fazlasıyla olası.

Korkarım ki, tabi eğer gerçekleşirse, Kemal Efendinin barış ödülü alması en çok RTE'nin işine yarayacaktır.

Maraton dalındaki başarısından sonra bir de Nobel ödülü alırsa babayı yedik, bu ölene kadar bir yere gitmez, Akepe de istediği gibi at oynatmaya devam eder.

Eylem!

"Off, dört yüz elli kilometrelik adalet yürüyüşü eyleminden sonra bu içtüzük protestosu oturma eylemi çok iyi geldi valla!"

"Hay yaşa be Özgürcüm. Yine dan diye vurdun gözünden."

"Adalet yürüyüşü eylemimden sonra yaptığımız on maddelik eylem planınına göre bu eylemi yapıyoruz arkadaşlar, yorulduğumuz için değil."

"Yani Muharrem, her eyleme bir limon sıkıyorsun sen de. Boşver hangi eylemin sonunda bu eylemi yaptığımızı, güzel güzel otur, eylem ol işte."

"Ya ben tam anlamadım, hiç kalkmadan mı oturacağız burada?"

"Yok be Gürselcim. Çişe falan gideceksen kalk git, ama bitince gel, eyleme devam et."

"Söylesenize ya... Açılın, yol verin!... Acil bir eylem var!"

"Tuvaletler bu tarafta, yine yanlış yöne gitti Gürsel ağa!"

"Yaa, CNN'de dinledim, RTE 2019 seçimleri için hazırlıklara başlamış. Teşkilatı falan yeniliyormuş. Duydunuz mu?"

"Bu adam yine işgüzarlık yapıyor. Seçimlere daha iki sene neyin var. Ne bu acele?"

"Onların işi zor tabi. Türkiyeni her tarafında seçime giriyorlar, şimdiden başlamaları lazım. Ne güzel biz doğuyu, güneydoğuyu bıraktık, uğraşmıyoruz artık."

"Zaten delegede kurultaylara da anlatamayız şimdi bu hazırlıklara başlama işini."

"Yine karıştırdın delegelerle kurultayı Gürsel. Bu arada ellerini yıkadın mı sen?"

"Bir de çalışmayanı, partide birbirine kazık atanları, vatandaşa hırlayanları atıyormuş teşkilattan. Biz de denesek mi?"

"Amma da yaptın be Bülent! Partide birbirine kazık atan herkesi atarsak parti mi kalır ortada? Bırakın gözünüzü seveyim, iş çıkarmayın başımıza."

"Zaten çalışmayanları tespit etmek için bir çalışma yapmak lazım. Çalışmayanları bulmak için bu çalışmayı yapacak çalışan da bulamayız."

"Hay yaşa be Muharrem. Ne güzel söyledin, kafiye de oldu walla! Aynı bizim eylem sonrası eylem planıma göre yaptığımız eyleme benzedi bu!"

"Bu arada bizim eylemcibaşı nerede?"

"Valla ben on gündür görmedim onu. Göreniniz var mı?"

"Yoruldu tabi onca yoldan sonra... Evde dinleniyordur."

"Ya, bu yürüme işi tuttu diye 2019 seçimleri için kondisyon artırıyor olabilir mi?"

"Bana geçen SMS attı, Adaletsiz Türkiye gülü solmuş bahçeye benzer falan diye. Yine tivitırla karıştırmış. Ama görmedim kendisini."

"Sevgili arkadaşlar. Bir, merhaba, iki, umarım herkes iyidir, üç, adalet mülkün temelidir."

"Hoşgeldiniz sayın genel başkan biz de sizden konuşuyorduk, başarılı adalet eyleminden falan..."

"Sağol Muharremcim, sana pek inanmasam da güzel geldi kulağıma."

"Sayın genel başkan, eylemimize destek vermek için buralara gelmişsiniz, bizi onurlandırdınız."

"Ne eylemi yahu? Ben gurup toplantısı için geldimdi."

"Bugün perşembe sayın genel başkan, gurubu salı gününleri yapıyoruz, malumunuz."

"Bana aptal muamelesi yapma Özgür. Tabi ki gurubu salı günü topladığımızı biliyorum. Sadece bugün salı zannettimdi."

"Olur öyle şeyler sayın başkan. Buyrun oturun, eylemimize iştirak edin...."

"Off, iyi geldi bu oturma, sağolun arkadaşlar. Ya bir de yatma eylemi yapsak diyorum..."

Mayorka ve İbiza

Palma de Mallorca (uzun süredir yabancı kelimelerim Türkçe telaffuzlarını yazmıyorum çünkü okuyanlarda bir nefret doğuruyor ama Mallorca'nın Mayorka diye okunduğunu bu kerelik söylemiş olalım) hava alanına indiğimizde günün ikinci sürprizi ile karşılaştık sevgili kızımızın arabasının önündeki güvenlik borusu kaybolmuştu. 

Günün ilk sürprizi olan uçuşumuzun iki küsür saatlik rötarı ile birleştiğinde, ortaya hayli can sıkıcı bir durum çıkmıştı. Otelimize gecenin bir saatinde gelebilmiş, üçümüz de hemen yatıp uyumuştuk.

Hard Rock Cafe

Ertesi gün ise sıcak Akdeniz güneşi altında kahvemizi içip, yola koyulduk. Kenti gezmek için bir gün ayırmıştık. Önce antik merkezine, sonra da Hard Rock Cafe'ye gittik. HRC'de garsona bir bira bardağı almak istiyorum dedim, bana üzerinde "Hard Rock Cafe" yazan bir kavanoz getirdi, ama bayağı demir kapağıyla, yivleriyle bildiğimiz kavanoz. Pint ya da Pilsner bardağınız yok mu dedim, yok dediler.

Sıcak mahşeri bir seviyeye çıkmıştı. Biz de iki saat kadar HRC'de soğuduk.

Yola çıkıp biraz daha sağa sola baktık ama antik merkezde gitmediğimiz bir yer kalmamıştı.

Palma de Mallorca

Kendimize çok kızdık. Keşke direkt plaja gitseymişiz. Gün içinde gördüğümüz her yeri akşam serinliğinde de rahat rahat görebilir, üstüne denizin tadını bir gün daha fazla çıkarabilirmişiz. Ne yapalım, yaşayıp öğreniyor insan işte böyle.

Otele dönüp, günümüzü kapadık.

Palma de Mallorca'da sahilde planladığımız ikinci günümüz çok güzel geçti arkadaşlar. Kumlu plajı, sığ denizi ile bizlerin çok da yabancı olmadığı bir görüntü. Genç-yaşlı, üstlü-üstsüz, heteroseksüel-homoseksüel, her telden, her dilden on binlerce kişi kendi hallerinde, etraflarını rahatsız etmeden deniz ve güneşin tadını çıkarıyorlardı.

Palma de Mallorca

Az da olsa tek rahatsızlık Afrika'dan göçmen siyahi satıcılardı. Ellerinde gözlükler, Rolex'ler, LV'lar, biraz ısrarcı bir şekilde yapışıyorlardı.

"Mister, gözlük ister misin?"

"Yok!"

"Ama kaç para biliyor musun?"

"Umrumda değil, istemiyorum."

"Ama çok ucuz!"

"Defol git!"

Plaj

Hele bir tanesi, görseniz on sekiz yaşında değil, geldi durdu yanımızda. Artık havlu mu, saat mi ne satıyorsa burnumuza soktu, istemiyoruz dedik. Bu sonra Jelena'ya döndü ve...

"Aylavyu"

Dedi. Her halde ben yanlış anladım dedim, "Ne diyorsun sen oğlum?" diye bir daha sordum. Bu yine ağızı kulaklarında "Aylavyu" dedi.

"S.ktir git" dedim, yiğidin hakkı yiğide, gerçekten gitti.

Yukardakilerini okuyup da durum vahim diye düşünmeyin. Cidden o kadar kötü değildi. İşin aslı İspanyollar da çok rahatsız bu durumdan ama ellerinden birşey gelmiyor tabi.

Plajda başka bir fenomen ise fahişeler. İşin ilginç tarafı, artık erkek fahişelerin de piyasada olması, hem de sadece kadınlara servis vermiyorlar.

Bu fahişeler bariz biçimde ortalıkta gezmiyorlar ve hiç bir şekilde plajdakileri rahatsız etmiyorlar. Kendi hallerinde ekmeklerini kazanıyorlar.

Ancak bu ibnelik artık iyice aleni olmuş durumda. Yakın zamanlarda ibnelerin oranlarının arttığını düşünecek bir nedenimiz olmadığına göre, eskiden bir sır misali saklanan bu gerçeğin günümüzde daha rahat açığa çıktığımı söyleyebiliriz.

Benim gençliğimde sayıları çok olmasa da, tercihleri hemcinsleri olan bu gurubu tanımak çok daha kolaydı. Kadınsı davranışları, konuşma tarzları falan hemen durumu ortaya koyardı.

Bu günlerde ise bu iş çok daha zor. Palma de Mallorca'da elele gördüğüm bazı ibneleri sokakta yalnız görsem, hiç bir koşulda ibne demezdim. Bildiğin adam işte.

Bu görüntülere alıştım desem yalan olur ama artık kabullenmiş durumdayım. Çiftlerin tümü bu işi zorlamayla falan değil, isteyerek ve severek yapıyorlar. Demek ki benim gibi düşünenlere ters gelse de, bu da doğanın bir gerçeği imiş. Ancak hala elele gezen ya da öpüşen iki herifi gördüğümde içim kalkıyor. Neyse, çok uzatmayalım, herkesin kendi bileceği iş.

Manastır

Plaj sonrası, hep beraber güneşi batırmak için antik merkeze gittik. Manastır ve kalemin etrafı batan güneşin ılık renklerinde mükemmel görünüyorlardı. Manastırın etrafını, eski Arap kalesini ve antik kentin dar sokaklarını gezdik. Ilık akşam güneşi altındaki bu yürüyüş bizi herhalde bir bin yıl geriye götürdü. Binalar ve yolların çoğu eski orijinal görünümlerini korumuşlardı. Manastırın etrafındaki palmiye ağaçları ve sarmaşıklar kahverengi duvarlarla örtüştüğünde ortaya gerçekten büyüleyici bir görüntü çıkmış.

Manastırdan merkeze geldiğimizde ise kendimizi sokak müzisyenlerinin arasında bulduk. Hepsi istisnasız klasik gitar çalıyordu. Klasik gitar da yavaş bir melodi eşliğinde Julio Iglessias örneği yumuşak bir İspanyol erkek sesi ile birleştiğinde ruhunuzu alıp götürüyor işte. Genç, müzisyen Comandante Che Guevera'yı söylerken bile insanın içinden slow dans edesi geliyordu 🎸😛

Mallorca adasının incileri çok meşhur arkadaşlar. Biz de 🐝Mezzy🐝'ye hatıra pembe incilerden bir kolye, bir bilezik ve iki küpe aldık. Fiyatlar oldukça uygun. İngilizce bilen bir dükkan sahibi ile biraz geyikledik. Bize Mallorca incilerini anlattı.

İki kalite inci var. Birinci kalite incilerin fiyatları oldukça yüksek. İkinci kalite inciler ise çok uygun fiyattalar.

Bu fiyat farkının yüzünden birçok kişi birinci kalite incilerin gerçek, ikinci kaliye incilerin imitasyon olduğunu düşünüyor. İşin aslı biraz farklı.

Bir kere kalitesi ne olursa olsun, Mallorca incilerinin hiçbiri istiridyelerin içinden çıkan bizim anladığımız anlamda incilerden yapılmıyor. Her ikisi de istiridye kabuklarının ve içinin preslenip, işlenmesi ile yapılıyor. İkinci kalite incilerin içinde ise biraz istiridye kökenli olmayan madde var, o kadar. İşin aslı ikinci kalite dedikleri inciler, daha canlı, daha düzgün göründüler gözüme.

Palma de Mallorca'daki son akşamımıza birer kadeh sangria ile başladık, birer kadeh şarap ile bitirdik. Otele döndük ve hemen uykuya daldık.

Ertesi gün önemli ve yorucu bir gün olacaktı.

Yaşamımın en mutlu gününü iki sene önce bugün yaşamıştım. Sevgili kızım Melissa hayatımıza bir güneş gibi doğmuş, ailemizi ısıtmış, aydınlatmıştı. O gün, bu gündür bu mutluluğum hiç sönmedi.

Aslında Melissa diye yazınca bir tuhaf hissediyorum kendimi. Ne sevgili karım Jelena'nın, ne de benim, iki senedir onu bir kere bile Melissa diye çağırmışlığımız var. O bizim 🐝Mezzy🐝'miz. Jelena Melissa'yı, sevgili kızımızın ikinci ismi Nezahat'le birleştirdi ve ortaya 🐝Mezzy🐝 çıktı. 🐝Mezzy🐝 ismi, 🐝Mezzy🐝 daha doğmadan tescil edilmişti.

Melissa aynı zamanda Girit adasında hüküm sürmüş bir Yunan prensesinin adı. Öykünün sonumda prenses balarısı olup uçmuş. Eh, biz de biraz komşunun mitolojisinden çaldık ve 🐝Mezzy🐝'ye arılarını verdik 😍

Sırpça'da balarısı'nın karşılığı pcelica (p'çelitsa okunuyor). Annesi bazen 🐝Mezzy🐝'yi pcelica ile kafiyeli olsun diye Melica Pcelica (Melitsa P'çelitsa) diye çağırır.

Sevgili kızımın isimlerinin hikayesi böyle işte.

🐝Mezzy🐝'nin ikinci doğum gününü Jelena Ibiza'da kutlamak istedi. Gücümüzün yettiği sürece tabi, her doğum gününde 🐝Mezzy🐝'yi ünlü bir tatil noktasına götürmeyi istiyoruz. Birinci doğum gününü Venedik'te kutlamıştık, ikincisi de Ibiza'da olsun dedik

Ibiza, Akdenizde, ispanyaya yüz küsür kilometre uzaklıkta bir ada. Ibiza, çok çok ünlü olsa da, ne tarihiyle, ne doğasıyla ne de mutfağıyla öne çıkan bir yer arkadaşlar. İlgilenenleriniz bilir, Ibiza demek, gece hayatı demek, parti demek, ancak en önemlisi elektronik müzik demek. Yani benim yaşıtlarımın tekno dedikleri müzik türü.

Tekno müziğe "hayranlığım" bir sır değil arkadaşlar. Günde iki kere bu müziği dinlemezsem ruhum gıdasını alamaz, hayat damarlarım tıkanır, yaşayamam. O yüzden Ibiza'ya gitmeye karar verdiğimizde, elektronik müziğin krallığına gidiyoruz diye gerçekten "çok" heyecanlanmıştım.

İşin şakası bir tarafa, tekno müzikle uzaktan yakından en ufak bir ilgim yoktur. Hatta bunlara müzik dendiğinde Bach'dan Lennon'a birçok müzisyenin mezarlarında tersine döndüklerini düşünürüm. Bırakın elektronik müzik türleri olan tekno, haus, vs. yi, arka arkaya çalan iki şarkıyı bile birbirinden ayıramam. Kulağıma hep aynı melodi gelir.

Bum! bu-bum-bum! di-di-dit!

Bu müzik, kendilerini DJ diye çağıran bir takım acayip varlıkların kopyaladıkları ya da uydurdukları bir ritmi sekizyüsdoksanbeş kere arka arkaya tekrar ederken, ırzına geçmek suretiyle kesip biçtikleri eski şarkıların bölümlerini bunların üzerlerine çalmalarıyla ortaya çıkar.

🎶Bum-bu-bum-bum 🎶 All the leaves are brown 🎶 di-dit 🎶 Ca-Ca-California dreamin' 🎶 bu-bum 🎶We don't need no education 🎶 Bum-bu-bum-dit 🎶

İşte bu müzik, böyle sanatsal bir müzik arkadaşlar.

Arada bir ritmi keserler, sadece "Heeeeeee! Hooooo! dit-dit-dit" ler kalır. Teoride heyecan yükselir, yükselir ve en can alıcı noktada ritmi verirler "bum-bu-bum-bum". Gençler bu anda kendilerinden geçer, çığlıklar atar, sağa sola saldırırlar :)

Ibiza, işte bu müzik türünün doğal habitatıdır. Dünyaca "ünlü" DJ'ler hep Ibiza'ya gelip, adanın dört bir tarafına serpiştirilmiş kulüplerde yeni "eserlerini" çalarak tanıtırlar. Dünyanın her yerinden gelen gençler de bu ruh fırtınasının içinde kendilerini kaybedip "sabaha kadar" dans ederler.

Bu sanat eseri albümlerin isimleri çoğunlukla Ibiza'nın Ruhu, Ibizanın Kaşı, Ibiza'nın Gözü, Ibiza'nın Kıçı falan şeklindedir.

Ibiza'da "süper kulüp" dedikleri üç beş kalbur-üstü kulüp bulunur. Devasa boyutlarda olan bu mekanlar her gece binlerce gençe unutamayacakları - daha doğrusu onca içki ve saireden sonra isteseler de hatırlayamayacakları - bir müzik şöleni yaşatırlar.

Bu kulüplerin en bilinen bir kaçı Pacha, Amnesia ve Privillage. Hemen her restoran, bar hatta marketlerde, bir tabela üzerimde hangi kulüpte kim çalıyor yazılıdır. Biletleri de hemen her yerden satın alabilirsiniz. Sizlere biraz anlatmak için birine gideyim diye düşündüm ama, inanın bu müziği dinlemek zorunda kalacağım için midem kaldırmadı, kusuruma bakmayın.

Herhalde Ibiza'nın neye benzediği hakkında biraz fikir verebildim sizlere.

Ibiza

Özellikle sporcular seviyor burayı. Sneijder abi bir kaç hafta önce buradaymış. Sadece bizim geldiğimiz gemide birkaç morfolojik olarak mutasyona uğramış iki-yirmilik basketbolcu devler vardı.

Hal böyle olunca, Ibiza gözümde, gürültülü, kargaşa içerisinde, yürürken kondomlara, şırıngalara basmamak için dikkat etmemiz gerekecek bir yer olarak canlanmıştı.

Fena halde yanılmışım.

Harikulade ancak küçük sayılabilecek rustik merkezi saymazsanız, mimari aynı Kemer, yani 60'ların Karadenizli müteahhit tarzı. Sadece bir iskelesindeki toplam değeri rahat bir milyar doları geçen yatları da saymazsanız marinası da aynı Kemer hattızatında.

Bizim kaldığımız Figurates plajı mesela resmen bir aile plajıydı. Çoluk, çocuk denize giriyoruz. Üstsüz güneşlenenler çok tabi ancak inanın fazlaca bakmaya değer bir şey yok.

Hızlı yaşam tarzındaki turistlere hitab eden plajlar hep izole edilmiş, şehire uzak bölgelerde. Örneğin Playa d'en Bossa diye bir plaj var ki orada yürürken kondomlara ve şırıngalara basmamak için dikkat etmek gerekebilir.

Ne olursa olsun hedef Ibiza idi ve görev başarılacaktı...

Palma de Mallorca'dan bindiğimiz bir feribot bizi üç buçuk saatte Ibiza'ya getirdi. 🐝Mezzy🐝cik de böylece ilk ciddi gemi yolculuğunu yapmış oldu. Minik oyun bahçesinde çocuklarla oynadı, koca lüks koltuğunda uyudu, diğer yolculara klasik tacizlerini uyguladı.

Gemiden indiğimizde ise Ibiza'nın turizm broşürlerinden zaten aşina olduğumuz limanını ve muhteşem şehir merkezizini gördük. Çabuk bir şeyler atıştırdık ve bizi otelimize götürecek otobüse bindik. Bindikten bir durak sonra da indik. Yürüseydik, daha çabuk olurdu herhalde.

Plaj

Otelimizle denizin arası her halde elli metreden azdı. Palma'da başımıza gelenden sonra şerbetliyiz, günü kaybetmemek için ayakkabılarımızı bile giymeden sahile indik ve saat beşe kadar denizin tadını çıkardık.

Sevgili kızım denizde bizimle top oymadı, deniz kabuğu topladı. Deniz korkusu yerini deniz cesaretine bırakmıştı. 🐝Mezzy🐝 koşup, koşup suya giriyor, boğazına kada derinliğe kadar yürüyordu.

Annesi ile bir oyun icat ettiler. Ben biraz ilerdeydim. 🐝Mezzy🐝'nin deli gibi bir denize, bir kıyıya koştuğunu gördüm. Jelena'ya ne oluyor diye sordum, bana "kokiaj" dedi. Arada bir dalar, Fransızca konuşur benle sevgili karım, "Je ponse 🐝Mezzy🐝 wants to sleep" falan gibi. Genelde gücüm yeter, anlarım demek istediğini ama "kokiaj" biraz Fransızca sınırlarımı aşmıştı.

Nedir kokiaj diye sordum, meğer deniz kabuğu demekmiş.

Önümüzdeki bir saat sevgili kızıma denizdem deniz kabuğu çıkarmakla geçti. 🐝Mezzy🐝 Denize gelip bizden alıyor, kıyıya koşup kovasına dolduruyordu. Günün sonu da bir kova dolusu "kokiaj" 'ımız olmuştu. Birkaç tanesini anı olarak saklamaya karar verdik ve gerisini 🐝Mezzy🐝'ye çaktırmadan geri denize attık.

Saat altı gibi Ibiza Town dedikleri artık adanın başkenti mi dersiniz, merkezi mi dersiniz, işte oradaydık.

🐝Mezzy🐝'nin doğum günü yemeği için bir İtalyan restoranı bulduk. Sevgili kızım benden aldığı genlerin sonucu makarnayı çok seviyor, o yüzden ona bol peynirli makarna yiyebileceği bir yer bulduk.

Bu yemeğin ilginçliği, uzun süredir Jelena ile baş başa, doğru düzgün bir yemek yiyemiyorken, bu kez aksine sessiz, sakin bir yemek yedik, hatta bir şişe şarabı bile huzurla paylaşabildik.

Çünkü doğum günü çocuğu, kendi doğum günü yemeğinde horul horul uyuyordu.

Yemeğimizin sonuna doğru bir çok şey değişti. 🐝Mezzy🐝 uyandı ve önce çığlık çığlığa restoranı birbirine kattı. Masada önünde ne bulduysa sağa sola fırlattı. Bir anda havada peçeteler, çatallar, bıçaklar, tuzluklar, sirke ve zeytin yağı şişeleri uçuşmaya başladı.

Garsonlar son anda makarnasını yetiştirdiler de diğer müşteriler rahat bir soluk alabildi.

Hard Rock Cafe

Tatlılarımızı söylemeden plan gereği restorandan kalktık ve Hard Rock Cafe'ye ulaştık. Garsonlar 🐝Mezzy🐝'nin doğum günü olduğunu duyunca hemen bizi baş köşeye oturttular. İki apple cobbler'den birimin üzerine bir mum koyup, bando halinde zillerle, davullarla 🎶Happy Birthday🎶'i İspanyolca söyleyerek bize sürpriz yaptılar.

Sevgili kızım neredeyse mumunu kendi başına söndürdü. Sonra da hayatında ilk defa gerçek bir tatlı yedi.

Jelena, doğum gününü aylar önce planlamış, artık nereden bulduysa 🐝Mezzy🐝'ye kendi elbisesine uyan yanar-döner bir elbise ısmarlamıştı. İkisi de Ibiza'nın havasında kıyafetler giyince fazlasıyla şirin olmuşlar, her geçen bakmaya, laf atmaya başlamıştı. Kim bilir kaç kez beraber fotoğraf çektirmek için durdurdular. Çoğu elbiseleri nereden aldığımızı falan sordu.

Fotoğraf çektirmek için durdurdular

Kısacası Nalcı kadınları bir akşam boyunca Ibiza Town'un yıldızı oldular✨

Sabah sat altıda kalkıp akşam saat on biri bulmuştuk. Yaşlı bedenlerimiz artık tamam dedi, biz de otelimize gelip bu mutlu günümüzü sonlandırdık.

Ertesi gün akşam saat altıya kadar yine olaysız bir deniz günü geçirdik. Akşam ise bir önceki gün yemek yediğimiz İtalyan restoranına gidip, 🐝Mezzy🐝 bu kez uyumadığı için çabuk bir yemek yedik. Çabuk bir yemek olmasına rağmen, 🐝Mezzy🐝 önümdeki kağıt peçeteyi ucundan tutup çekti ve bir bardak Merlot foş diye üzerime döküldü. Beyaz çoraplarımın üzerindeki bordo puantiyeler gerçi biraz havamı artırmıştı ama şarap kokusu bu avantajımı nötralize etti. Gerisi ise bildiğiniz gibi, çatal, bıçak, sirke şişesi, bardaklar falan havada uçuştu, durdu.

Gözüm hangi klüpte kimin çaldığını gösteren tabelaya takılmıştı. Tabelaya göre Pacha kulüpte Flower Power çalıyordu. Bu Flower Power kimdir, nedir derseniz, en ufak bir fikrim yok arkadaşlar. Bir kişi mi, bir gurup mu, DJ mi yoksa bir orkestra mı, bilmemekteyim. Bana sadece Hair müzikali ile Woodstock'u falan çağrıştırıyordu, o kadar.

Restorandaki müşterilere ve sokaktan geçenlere bilet satan çocuğa döndüm, "Flower Power çalıyor ha?" dedim. Çocuk da bana "Bu yaz her Pazartesi Pacha'da çalacaklar" dedi. Ama bunu öyle bir havayla söyledi ki sanki Papa Vatikan'ı bırakmış, Ibiza'ya yerleşecekmiş gibi.

"Bilet ister misin?" Diye sordu. Ben de 🐝Mezzy🐝'yi gösterip nasıl gidelim gibisinden ellerimi iki yana açtım. "Haklısın" dedi, "O zaman Destina'ya gidin, Flower Power gündüzleri orada çalıyor, eğer isterseniz Bossa'da da, Bora Bora'da da şimdi beach party var, hem de bedava" dedi.

Yeni kelimeleri hazmetmek için biraz süre gerekti. Destina cümlenin kuruluşundan bir kulüp izlenimini verdi, Bossa ise kesinlikle Playa d'en Bossa idi. Bora Bora da olasılıkla ya Bossa plajının bir bölgesi, ya da plajda bir kulüptü.

Flower Power zaten kimdir, nedir bilmediğimizden onları - her neresi ise - Destina'da kovalamanın bir anlamı yoktu, ancak Playa d'en Bossa'yı görmek kulağıma fazlasıyla cazip gelmişti, çünkü nasıl bir yer diye gerçekten merak ediyordum.

Yine de aklım pek yatmamıştı. Gözümde canlandığı kadarıyla Playa d'en Bossa pek 🐝Mezzy🐝 ve Jelena'yla gidilebilecek bir yer değildi.

"Emin misin?" diye sordum. "Duyduğuma göre Playa d'en Bossa biraz kuku bir yermiş. Bebekle gidilebilir mi?"

"Bora Bora'ya kadar hiç bir şey olmaz. - arkadaşın kendi tabiri - 'Crazy People', yani kafayı yemiş insanlar genellikle daha ilerlerde."

Biz de pilavdan dönenin kaşığı kırılsın, Ibiza'ya kadar gelip de Playa d"en Bossa'yı görmemek olur mu dedik, koyulduk yola.

Karadan gitmektense bir deniz motoruna atlayıp Ibiza Town'dan ayrıldık. Bu arada da kentin kalesini ve antik merkezini denizden görme şansımız da oldu. Gerçekten güzel bir manzara. Açık denize çıktığımızda ise tekne adanın etrafına serpiştirilmiş irili ufaklı kayalıkların arasında ceviz kabuğu gibi savrula savrula yol alıyordu.

İlk durak olan, bizim de otelimizin bulunduğu Playa Figurates'e geldiğimizde güneş batmaya başlamıştı. Playa d'en Bossa'ya geldiğimizde ise gökyüzü kızılıyla, pembesiyle tam fotoğraflık olmuştu.

Playa d'en Bossa

Motordan indiğimiz iskele ve çevresindeki manzara normal bir yere benziyordu. Etrafımızda makul insanlar vardı, köpeklerini gezdiriyor, güneşin batışını izliyorlardı. Ancak biraz ilerledikçe kurgu değişmeye başladı.

İlk önce denizden gelen o kimbilir kaç kilowatt gücündeki gürültüyü duyduk.

"Bum-bu-bum-bum!"

Koca bir parti gemisi sahilden bayağı açıkta tekno çalıyordu. Bu geminin sahile döndüğümde, yola çıktığı her yolcusunu geri getirdiğine inanmak zor! Kesinlikle yol boyunca bir kaç fire veriyordur.

Daha sonra da etrafımızdaki insanlar ve yerleşim türleri evrildi.

Durumu en güzel sevgili karım özetledi:

"Burası gitgide Amsterdam'a benzemeye başladı!"

Gerçekten de caddede dolaşanların üzerindeki dövme sayıları ve boyları, vücutlarının üzerine açtıkları deliklerin sayıları ve bu deliklere takılı aksesuarların çapları hep artmaya başlamıştı. Sesler yükselmiş olsa da, söylenenlerin manaları azalıyordu.

Ibiza'nın ikinci tür yerlileriyle karşılaşmıştık.

Gece İnsanları!

Bu tür canlılar direkt güneş ışığı altında yanma eğilimimde olduğu için en erken güneş batımında ortaya çıkıyorlar. Kahvaltılarını beach kulüplerde, uyanmak için alkolle yapıyorlar. Gece ilerledikçe de aklınıza ne gelirse içip soluyorlar.

Anladığımız dildeki konuşmaların bir sonucu, bir bütünlüğü yoktu. Kullanılan sözcüklerin büyük çoğunluğu cinsel birleşme fiilinin renkli türevleri ile fahişe sözcüğünün değişik dillerdeki karşılığı şeklindeydi (batı dillerinde fahişe bir hakaret olarak kullanılır, bizler ise daha ziyade kelime anlamını öne çıkarırız).

Ibiza Town'dan alıştığımız bar, restoran, hediyelik eşya ağırlıklı mağaza formatı da yerini beach club, tattoo, piercing, zincir, kamçı, vs. satan ucubik mağazalara bırakmıştı.

Ve nereye gidersek gidelim, hangi yöne dönersek dönelim, geri planda devamlı bir müzik vardı...

Bora Bora'yı sora sora cadde boyunca ilerledik. Koca bir tabelada ismini okuyunca denize doğru döndük. Gördüğüm manzara traji-komik boyutlardaydı.

Bir kere bütün sokak motorsiklet dolmuştu. Sokağın bitip, kumsalın başladığı noktada ise kapkara bir zenci vardı. Kafasına yarım metre yüksekliğinde, tüylü, kan kırmızı bir taç mı desem, şapka mı desem, acayip bir şey geçirmişti. Vücudu ise tamamen çıplaktı, sadece don misali kırmızı bir havluyla aşağıda minik bir üçgen yapmıştı. Bir sağında, bir solunda iki tane orospu, bu önce birini öpüyor, sigarasından bir nefes çekiyor, sonra da diğerini öpüyordu.

Tam 50 Cent'in P.I.M.P. şarkısına dekor olacak bir görüntü sizin anlayacağınız.

Kumsala yaklaşınca yine siyahi bir gang fotoğraf makinesine gıcık oldu, üzerime kum attılar, başka beyaz bir gang bırakın yapmayın dedi, sakinleştik.

Çok sinirlendim kendime. Bilseydim Jelena ve 🐝Mezzy🐝 ile gelmezdim buraya. Sordum da. Adam da oraları sakin bir şey olmaz dedi. Bir de bir şey olabilir dediği yerlere gitseydik, ne olurdu, onu gerçekten merak ediyorum...

Bora Bora

Bora Bora'da bir meğer bir beach club'mış. Hemde çok eski, çok köklü - kökü batsın. İçerye 🐝Mezzy🐝ile giremedik ama sahil tarafından bir kaç resim çekebildik.

Normalde ikimiz arasında gözü daha kara olan benimdir ama bu kez ben tırsmıştım, Jelena ise gayet rahat incik, boncuk, ıvır zıvır satıcılarına bakıyor, 🐝Mezzy🐝 ile bana t-shirt beğeniyordu.

Playa d'en Bossa'dan iki t-shirt ve bende kalan bayağı bir sinirle birlikte ayrıldık. Motora binmeyi beklerken bir esrar satıcısı muhtemelen ön koşul olarak ileri sürdüğü için Amerikalı müşterisini "All Americans are gay!", yani bütün Amerikalılar ibnedir diye bağırtıyordu. Motorda bir kadın eğer çalışanlardan biri son anda farkedip tutmasaydı resmen denize düşecekti.

Çok fazla detaylarına girmeyelim. Ibiza'da gördüğüm "gece insanları" ne yazık ki kayıp bir topluluk. Sayıları çok fazla. Her gün on binlercesi Ibiza'ya geliyor, kendilerini bu leş gibi dünyaya bırakıyorlar. Bunların bence yeniden kendilerini toparlamaları çok zor. Aslında bunlara bakınca Trump ya da Le Pen gibilerin nasıl bu kadar taraftar bulabildiklerini anlayabiliyor insan.

Kızımı biraz büyüyüp, farkındalığı arttığında buraya bir daha getirip, bu insanları yeniden görmesini sağlayacağım. Böyle bir hayat tarzının insanı nereye götürebileceğini bilmesi bence çok önemli.

Siz de eğer Ibiza'ya gelip, Playa d'en Bossa'yı ziyaret edecekseniz biraz dikkatli olun.

Akşamın son durağ iseı Pacha Club"dı.

Yanlış anlamayın, Pacha'ya "sabaha kadar" dans etmek için gitmiyorduk. Hattızatında, Pacha'nın açılış saati olan gece on iki'de bırakın kulüpte parti yapmayı, uzunca bir süredir uyanık kaldığımız bile vaki değildi. Sadece dışardan görmek için gidiyorduk.

Pacha

Pacha, İspanyanın en çok bilinen firmalarından biri. İlgilenenleriniz eminim hatırlayacaktır, simgeleri iki tane kiraz. Bu simgeyi t-shirt'lerde, çantalarda falan, çoğunlukla Ibiza ismi ile görebilirsiniz. Eğlence sektöründe işlev gösteren uluslar arası bir firma Pacha. Başka ülkelerde de gece kulüpleri var ancak merkezleri Ibiza'da.

Ibiza Town'dan ın beş dakikalık bir yürüyüş bizi Pacha'ya getirdi. Önünde Flower Power'cıların üzerlerinde bol bol çiçek, böcek ve peace işaretleri olan bir hippi minibüsü ile bir hippi arabası vardı. Biraz bakındık, bir iki de resim çektik ve gecemizi sonlandırdık.

Ibiza'daki son günümüzü, neredeyse uçağımızın kalkacağı saate kadar denizde geçirdik. Oteldeki çalışanlar, sahildeki esnaf ve turistler fazlasıyla iyi, yardımsever ve güler yüzlüydüler. Gece insanlarından sonra, Ibiza'nın gündüz insanları gözüme çok farklı gelmişlerdi.

Melissa İbiza'yı sevdi

Sevgili kızımızla bol bol oynadık, yüzdük, yedik, içtik.

🐝Mezzy🐝 artık iki yaşında olduğu için, bileti koltuk için olmasa da, kabin memuru ona kendi özel koltuğunu ayarladı. Online bilet satış sistemleri round trip esnasında iki yaşını dolduracak çocukları düşünerek yapılmamış, o yüzden 🐝Mezzy🐝cik bilet alırken dönüş seferinde de bebek muamelesi görmüştü.

Hayatımda ilk kez İsviçre hedefli bir uçuşta yumruklu bir kavgaya tanık oldum. İsviçreli bir gurup "gece insanı" ile bizden en az on yıl yaşlı başka bir gurup tam uçak kalkarken dan dun birbirlerine girdi. Her halde vücutlarındaki kimyasalları henüz atamamışlardı ki böyle bir şeye kalkıştılar.

İşte size uzun bir solukta İspanya gezimiz...

İspanya'dan her zamanki gibi fazlasıyla karışık hislerle ayrıldım.

Her ne kadar güzel bir ülke olsa da, ne yazık ki İspanya'da hemen hiç bir şey doğru çalışmıyor arkadaşlar. Asansöre biniyorsunuz, düğmeler bozuk. Klimayı çalıştırmak istiyorsunuz, uzaktan kumandası bozuk. Restoranda oturduğunuz sandalye sallanıyor, masa dingildiyor. Koca feribotta binlerce kişiye sadece bir kişi kahve servisi yapıyor. Wi-Fi var diye bilet alıyorsunuz, Wi-Fi yok diyorlar. Kredi kartı makinesi çalışmıyor, adamlara yirmi yuro veriyorsunuz, para üstünü veremiyorlar. Otobüs durağımda bilet makinesi çalışmıyor. Yol soruyorsunuz, cevap veremiyorlar. McDonalds'da bir Big Mac söyledim, inanın menü bile değil, yarım saat sonra ancak alabildik. Dünyanın her yerinde satın alabildiğiniz Hard Rock Cafe bardakları Hard Rock Cafe'de "tükenmiş", Heiniken bardaklarıyla bira veriyorlar.

Herşey ya yanlış, ya yavaş, ya da eksik...

Sonuçta İspanya'da yaşamıyorsun, bu kadar söyleneceğine beş gün sık dişini diyebilirsiniz. Haklı da olursunuz. Ancak bu saçmalıklar zaman zaman tahammül sınırımı zorluyor, ben de böyle patlıyorum işte.

Gelelim Mallorca ve Ibiza'nın gezi skorlarına...

Palma de Mallorca, Ibiza, Cannes, St-Tropez, Amalfi gibi "sahil-tatil" yerlerini ziyaret etmek isteyen Türklere tavsiyede bulunurken genelde biraz dikkatli oluyorum.

Bu bölgelerin normal ziyaretçileri, yüzde seksen deniz ve güneş, yüzde yirmi ise bu bölgelerin görülmeye değer tarihi, ünlü yerlerini, anıtları, vs. ziyaret için buralara gelirler.

Biz Türkler ise Ege ve Akdeniz gibi dünyanın en güzel iki denizine sahip olacak kadar şanslıyız. Bu nedenle seyahat ederken aslında deniz ve güneşten çok, geri kalan yüzde yirmi için vizemizi alıp sağa sola gideriz.

Avrupanın yarısının yere göğe koyamadığı ve akın akın geldiği Nis'in çakıllı kumsalından zevk alacak, en azından benim tanıdığım bir Türk düşünemiyorum.

Palma de Mallorca'ya gelen Alman, İngiliz, Felemenk ve İskandinav ziyaretçiler ülkelerinde bulamadıkları deniz ve güneş yüzünden eminim büyük bir mutlulukla evlerine dönüyorlardır. Ancak biz ne kadar mutlu döneriz, ondan çok emin değilim.

Güzel cazibeli bir antik merkezi olsa da, burayı dolaşmak en kabadayısı iki saat alıyor. Bir Türk olarak yolunuz düşerse mutlaka görün tabi. Ama sadece Palma de Mallorca'yı görmek için ta oralardan buralara gelmeye değecek bir sebep açıkçası bulamıyorum.

Hedefiniz hayvanların sizi ve eşinizi taciz etmediği, yapışkan satıcıların kolunuzdan çekip size bir şeyler satmak istemediği, üç kuruşluk sefillerin size ukalalık etmediği, uygar, huzurlu bir tatilse Yunan adalarına gidin.

Hem denizi güneşi mükemmel, hem görecek çok şey var, hem de adalar çok bakımlı, çok temiz. İnsanlar ise gerçekten çok iyi.

Yok ben bizim yerli hayvanlarla baş edebilirim derseniz, bu yaşıma kadar Antalya, Bodrum, Marmaris, vs. 'den daha güzel çok az yer gördüm.

Ibiza için ise durum biraz daha karışık.

Eğer elektronik müziğe ilginiz varsa kuşkusuz Ibiza'ya bayılırsınız.

Bu yazıyı okuyanlarınız arasında olacağını tahmin etmesem de alkol, esrar, karı kız ağırlıklı bir tatil düşünenler Ibıza'yı sevebilir. Amsterdam'da böyle şeyler aslında çok daha kolay. Beş yüz metre karelik bir akanda yarım gün içinde uyuşturucu, alkol ve seks işlerinizi halledip eve dönebilirsiniz. Ibıza'da ise bunların tümü için biraz ada içinde hareket etmeniz lazım. Ancak Ibiza'da deniz güneş ve müzik, Amsterdam'da ise Rembrandt müzesi var, tercih sizin:)

Amsterdam için avrupada sevmediğim tek şehir desem yeridir. O güzelim yeri Hollandalılar para için Avrupa'nın çöplüğüne çevirmişler. Ibiza'nın gece insanları kesimi de keza aynı muamele bence.

Ibiza'da görecek şey Palma De Mallorca'ya göre çok daha az, ancak Ibiza'nın farklı olarak "bir ruhu var". Öyle kaka bir yer diye kestirip atmamalı bence. Ada güzel bir ada, insanları sıcak, konuksever ve adada bir hayat var. Sonuçta dünya sosyetesinin eğlenmek için geldiği funky bir yer. Bu jet-set cemiyeti, biraz gece hayatıyla karışmış halde ilginizi çekiyorsa bir seyahat planı yapılabilir.

Diğer durumlarda İse bir seyahat planını haklı çıkaracak çok az şey var. Yine de yolunuz düşerse tabi ki görün deyip kazımızı çevirelim.

Aklımdayken, hem Palma, hem de İbiza için yolunuz düşerse deyip duruyorum, ama haklı olarak bunlar birer ada, insanın yolu nasıl düşer diye sorarsanız, bu iki nokta da cruise (aptalca bir adaptasyon ile Türkçe'de şu sıralar "kruvaziye" falan diyorlar) yani deniz gezilerinin popüler uğrak noktaları.

Bunların dışında her iki adayı da çok hararetle öneremiyorum.

Sevgi ile kalın...

---

Sonradan öğrendim, Flower Power 60'lı yılların melodileri üzerine kurulu bir parti imiş, bum-bu-bum-bum dit-dit tabi ki. En ünlü DJ'lerinin ismi ise DJ Pippi! Işıklar içinde uyusun, sevgili dayım Tarkan dergilerini toplardı. Sonunda hepsini bana vermiş, babam da ciltletip saklamıştı. O dergilerin arka sayfasında Hippi Kralı Pippi diye bir çizgi roman vardı. Nostalji oldum birden ❤️